Your cart is currently empty!
برچسب: مهارت نوشتن
11 فعالیت برای آموزش واژگان جدید در متوسطهی اول
دانشآموزان متوسطهی اول از دانش واژگانی گستردهای برخوردارند. بسیاری از آنها با مطالعه، برقراری ارتباطات کلامی و تجربیات آموزشی قبلی، به دانش خود عمق بخشیدهاند و دایرهی واژگان وسیعی دارند. اما برخی از دانشآموزان نیز هستند که مهارتهای واژگانی لازم برای درک محتوای متناسب با ردهی سنی خود را ندارند.
آموزش تکمیلی در بخش واژگان به نفع تمام دانشآموزان است. توانایی استفاده و درک مؤثر کلمات باعث افزایش و بهبود مهارتهای ارتباطی نوشتاری و کلامی، درک مطلب و تفکر انتقادی میشود. هرچند معمولترین روش برای یادگیری واژگان استفاده از فلشکارتهاست، که البته در حفظ کردن کلمات مؤثرند، باید گفت روشهای یادگیری واژگان که دانشآموزان را به برقراری ارتباط، استفادهی عملی و خلق کردن تشویق کنند، نیز بسیار کارآمد هستند.
پس از گنجاندن چند مورد از این روشها و فعالیتها در برنامههای منظمی که برای تدریس واژگان دارم، متوجه شدم که دانشآموزان پس از انجام این فعالیتها نه تنها معنی کلمات را به خاطر میسپارند، بلکه میتوانند آنها را با اطمینان بیشتری در نوشتهها و مکالمات خود نیز بگنجانند و بسته به محتوای حرف خود، از آنها استفاده کنند. هرچند من از این استراتژیها در کلاس انگلیسی استفاده کردهام، بسیاری از آنها برای سایر حوزههای محتوایی نیز کاربرد دارند و در کل به گسترش دایرهی واژگان کودکان و نوجوانان کمک میکنند.
استراتژیهایی برای تدریس واژگان جدید و پرورش دایرهی واژگان
1. کلمات تصویری:
از دانشآموزان بخواهید برای هر کلمه تصویری درست کنند. آنها را تشویق کنید تا تصویری بسازند که برایشان معنا داشته باشد و نه تنها به آنها در به خاطر سپردن کلمه کمک کند، بلکه کمک کند که شخصاً با آن کلمه ارتباطی برقرار کنند.
من معمولاً کاربرگهایی درست میکنم که در آنها 8 مربع وجود دارد. بالای هر مربع یک کلمه نوشته شده و دانشآموزان باید تصاویرشان را در مربع زیر هر کلمه طراحی کنند.
2. حدس کلمه:
به هر دانشآموز یک کلمه داده میشود. سپس، هر فرد یک پاورپوینت درست میکند از کلمات، عبارات و تصاویری که با کلمهی شخصیشان ارتباط دارند. نهایتاً همهی پاورپوینتها را در کنار هم جمع میکنیم و دانشآموزان بر اساس سرنخهایی که همکلاسیهایشان ایجاد کردهاند، سعی میکنند کلمات مربوط را حدس بزنند.
هرچند میتوان این فعالیت را به شکل کلاسی انجام داد، در صورت انجام آن به صورت گروهی دانشآموزان بیشتری این فرصت را خواهند داشت تا در آن مشارکت کنند. از دانشآموزان بخواهید که تعاریف مستقیم کلمات را در پاورپوینتشان قرار ندهند، بلکه سعی کنند سرنخهایی بدهند که با کلمهشان ارتباط داشته باشد و راههایی خلاقانه برای نشان دادن کلمه به همکلاسیهایشان پیدا کنند.
(همدرس: بازی جذاب دیگری که به این فعالیت شبیه است، بازی زبانبسته یا تابو است. در این بازی نیز افراد باید کلماتی را حدس بزنند. بازی زبانبسته باعث پرورش دایرهی واژگان کودکان و نوجوانان و تقویت شبکههای واژگانی میشود. اگر دوست دارید دربارهی بازی زبانبسته بیشتر بدانید و نسخهی قابل پرینت آن را تهیه کنید، به این لینک سر بزنید: بازی زبانبسته)
3. کلمهآموز:
به هر دانشآموز یک کلمه میدهیم. دانشآموز باید پاورپوینتی درست کند شامل کلمه، معنی، مترادفها، متضادها، تصویر مرتبط، ریشهی کلمه، نوع کلمه، کلمه در جمله و هر چیز دیگری را که فکر میکند برای یادگیری کلمه مفید باشد. سپس، دانشآموزان به ترتیب کلمات خودشان را به کلاس آموزش میدهند.
در پایان فعالیت، همهی دانشآموزان اسلایدهای خود را در یک پاورپوینت مشترک قرار میدهند تا بعداً بتوان به آن رجوع کرد.
4. جملهسازی با سرنخها:
در این فعالیت، دانشآموزان جملهسازی میکنند اما به جای هر یک از کلمات توی جمله، از یک سرنخ استفاده میکنند. سرنج میتواند معنی کلمه، مثالی از آن، و مترادف یا متضاد آن باشد.
5. نوشتن آزاد:
دانش آموزان در مورد موضوعی که خودشان انتخاب کردهاند می نویسند و سعی می کنند تا حد امکان، واژگان جدید را در نوشتهشان به کار ببرند. دانشآموزان را تشویق کنید تا اول کلماتی را در نوشتهشان بگنجانند که قبلاً یاد گرفتهاند. بعد، به دفتر واژگان خود رجوع کنندو کلماتی را به نوشتهشان اضافه کنند که تازه در حال یادگیری آنها هستند.
6. نمودار ارتباطات:
دانشآموزان ابتدا یکی از کلمات جدید را روی یک کاغذ سفید بزرگ مینویسند. سپس، کلمهی جدید دیگری را پیدا میکنند که بتوانند آن را به کلمهی اول پیوند دهند. آن کلمه را روی برگه مینویسند، خطی میان دو کلمه میکشیند و روی این خط، چگونگی ارتباط داشتن دو کلمه را مینویسند یا ترسیم میکنند.
سپس، باز هم کلمات جدیدی به برگه اضافه میکنند و میان کلمات جدید و کلمات قبلی پیوند برقرار میکنند. این تمرین تا زمانی ادامه پیدا میکند که دانشآموزان از تمام کلمات لیست واژگان جدید استفاده کرده باشند.
7. داستان دستهجمعی:
دانشآموزان را به صورت دایرهای بنشانید و به آنها فهرستی بدهید از تمام واژگان جدیدی که باید یاد بگیرند. فرد اول شروع به نوشتن داستانی میکند. او باید در جملهای که مینویسد، یکی از کلمات فهرست واژگان جدید را به کار ببرد و سپس آن کلمه را از لیست خط بزند. سپس، برگهی داستان و فهرست کلمات را به نفر سمت راستی خود بدهد. تمامی نفرات به همین ترتیب داستان را ادامه میدهند. این کار تا زمانی ادامه مییابد که همهی کلمات از لیست خط خورده باشند.
8. کمک گرفتن از معلمان دیگر:
واژگانی را که تدریس میکنید با سایر معلمان دانشآموزهایتان به اشتراک بگذارید و از آنها بپرسید که آیا میتوانند در صورت امکان از این واژگان در کلاس خود یا در گفتگو با دانشآموزان استفاده کنند.
اگر مایل بودند، هر هفته چند کلمه به معلمها بدهید. به دانشآموزان خود بگویید که به دنبال واژگان تدریسشدهی جدید در سایر کلاس ها باشند و ببینند چه کسی زودتر آنها را میشنود. دانش آموزان کلمات را وقتی در کانتکست دیگری بشنوند به خاطر خواهند سپرد. علاوه بر این، ممکن است این کار باعث شود در همهی کلاسها به معلمشان بهتر گوش بدهند تا کلمات جدید را پیدا کنند.
9. نقشهی مفهومی (کانسپت مپ):
برای کلمات چالشبرانگیز، از دانشآموزان بخواهید یک نقشهی مفهومی ایجاد کنند و هر چیزی را که در مورد آن کلمه و نحوهی استفاده از آن میدانند، در آن بنویسند؛ مثلاً معنای کلمه، مترادف، متضاد، تصویر، ریشه کلمه، نوع کلمه، کلمه در جمله، معناهای غلطانداز (چیزهایی که به نظر میرسد معنای این کلمه باشند، اما نیستند) و هر چیز دیگری که دانشآموزان فکر میکنند برای خودشان و همکلاسیهایشان مفید است.
10. پانتومیم:
دانشآموزان در کلاس کلمات جدید را پانتومیم اجرا کنند و حدس بزنند.
11. بداهه با واژگان:
دانشآموزان را به گروههای کوچک تقسیم کنید و به هر گروه یک ظرف حاوی کاغذهای کوچکی بدهید که روی آنها کلمات نوشته شده. دانشآموزان به نوبت کلمات را از ظرف بیرون میکشند و سعی میکنند با استفاده از آن کلمه، بداهه دربارهی چیزی حرف بزنند.
این فعالیتهای واژگانی برای دانشآموزان جذاب هستند و به آنها کمک میکنند تا کلمات را از آن خود کنند و به دایرهی واژگانشان بیفزایند. هر چه کودکان و نوجوانان بیشتر در مورد کلمات به صورت نقادانه و خلاقانه فکر کنند و از آنها در نوشتههایشان و در ارتباط با همسالان استفاده کنند، درک عمیقتری از کلمات پیدا میکنند. این به آنها کمک میکند تا از حفظ کردن صرف کلمات فراتر بروند، کلمات را بفهمند و از کلمات برای بیان ایدههای خود استفاده کنند.
ترجمه (همراه با تغییر و تعدیل) از مقالهی Tips for Improving Vocabulary Instruction in Middle School
نوشتهی کیسی شورت
30 نوامبر 2023
چگونه با مداد نوشتن را به کودکان آموزش دهیم؟ (و چرا خط کودک مهم است)
فناوری یک واقعیت غیرقابل انکار در زندگی روزمره است و در بسیاری از موارد، میتواند به فرآیند یادگیری کودکان و نوجوانان کمک کند. با این حال محدودیتهایی نیز برای آن وجود دارد: مثلاً بعضیها ممکن است فکر کنند که میتوان کلاً نوشتن را با کیبورد به کودکان یاد داد. با این وجود، جایگزین کردن کامل تکنولوژی به جای آموزش نوشتن با مداد در دورهی ابتدایی ممکن است به طور کلی در فرآیند یادگیری سواد خواندن و نوشتن در کودکان اختلال ایجاد کند. چرا خط کودک و تسلط بر نوشتن شکل حروف اینقدر مهم است؟
تحقیقات نشان داده است که بین تسلط بر حروف الفبا و مهارت نوشتن حروف، و همچنین بین بین تسلط بر حروف الفبا و رشد مهارت خواندن، ارتباط محکمی وجود دارد. دست کودک و مدارهای عصبی مغزش پیوند قدرتمندی با یکدیگر دارند و وقتی کودک یاد میگیرد شکل حروف را بهتر بنویسد، در عین حال دارد شناخت و تشخیص حروف را هم تمرین میکند. شناخت بهتر حروف هم نهایتاً باعث گسترش توانایی کودک در خواندن (و نوشتن) میشود.
پژوهشگری به نام ماریا کونیکووا در مقالهای خلاصهی چندین پژوهش در مورد دستخط (نوشتن با دست) و یادگیری را ارائه میکند. او چنین مینویسد: «نه تنها وقتی حروف را از طریق نوشتن به خاطر بسپاریم، بهتر یاد میگیریم، بلکه این کار حتی به صورت کلی هم برای حافظه و توانایی یادگیری سودمند است.» وقتی دانشآموزان حروف را با دستان خود مینویسند، یادگیری آنها در کل مؤثرتر خواهد بود. بنابراین، اگر قبل از اینکه روی مهارت نوشتن حروف با دست و دستخط کودکان کار کنیم، آنها را به سمت کیبوردها بفرستیم، ممکن است باعث کاهش توانایی آنها در تشخیص حروف بشویم. کونیکووا همچنین به پژوهشی اشاره میکند که نشان میدهد دانشآموزانی که با دست مینوشتند، بر خلاف دانشآموزانی که با کیبورد مینوشتند، توانایی بالاتری در تولید ایدههای مختلف داشتهاند. در واقع، مغز این دانشآموزان در مدارهای مربوط به خواندن و نوشتن فعالتر از مغز گروه مقابلشان بوده است.
نحوه آموزش نوشتن با مداد (دستخط)
آموزش نوشتن با مداد نیازی به سرمایهگذاری زیادی ندارد: درسهای کوتاه و بازخوردهای مکرر برای دانشآموزان را میتوان در دل تمام برنامههای درسی در طول روز گنجاند.
چهار جنبهی اصلی در آموزش دستخط وجود دارد: گرفتن مداد، شکل حروف، خوانایی دستخط و سرعت نوشتن.
گرفتن مداد
شیوهی صحیح گرفتن مداد توسط کودک به این شکل است که انگشت اشاره و شست مداد را نگه میدارند و انگشت میانی نیز در پشت آنها برای تکیه قرار میگیرد. این شیوه باعث میشود دست فرد راحتتر و کارآمدتر روی کاغذ حرکت کند. اشتباه در گرفتن مداد میتواند باعث شود دست فرد خسته شود یا مانع کشیدن شکل درست حروف بر روی کاغذ میشود.
دانش آموزی که در گرفتن مداد مشکل دارد میتواند از ابزارهایی مانند مداد مثلثی یا راحتنویس استفاده کند. یا اینکه از روشهای دیگر استفاده کنید. مثلاً یک تکه خمیر کوچک به کودک بدهید و از او بخواهید وقت نوشتن، با انگشت حلقه و انگشت کودک خود خمیر را بگیرد و در زیر این انگشتها پنهانش کند. با این شیوه، کنترل کودک بر روی تفکیک انگشتانش بیشتر میشود و چهار انگشتی مداد را در دست نمیگیرد. همچنین میتوانید ترفند «برعکس کن، سُر بده» را به کودک آموزش دهید: از او بخواهید که مداد را طوری روی میز قرار بدهد که نوک آن به سمت بالا باشد. بعد، سر مداد را بین انگشت شست و اشاره بگیرد و دستش را کمی به پایین سر بدهد. حالا مداد آمادهی نوشتن است.
شکل حروف
بخش مهمی از یادگیری خط و بهبود دستخط، تسلط بر شیوهی کشیدن شکل حروف بر روی کاغذ است. بعضی خطوط، مثلاً خطوط صاف، برای کودکان سادهتر هستند. با این حال، حروف منحنی یا حروفی که دندانههای زیادی دارند برای کودکان سختتر هستند. بهتر است قبل از رفتن به سراغ این حروف، کودک مهارت کافی برای کشیدن شکل آنها را به دست آورده باشد.
بسیار مهم است که در آموزش نشانهها، آموزش شکل حروف با آموزش صدای آنها ترکیب شود: همانطور که دانش آموزان نحوه نوشتن حروف را یاد میگیرند، باید صداهایی را که حروف تولید میکنند نیز یاد بگیرند و تمرین کنند. فعالیتهای املانویسی نیز از این حیث است که اهمیت پیدا میکنند زیرا باعث درگیر شدن همزمان چند مهارت مختلف میشوند.
برای دانش آموزانی که در تشکیل حروف دشواری دارند، آموزش مستقیم از اهمیت ویژهای برخوردار است. باید به دانشآموزان مستقیماً آموزش داده شود که نوشتن هر حرف را از کدام نقطه شروع کنند، مداد را در چه جهتی حرکت دهند و چگونه در نوشتن حروفی که به هم میچسبند بدون برداشتن مداد از صفحه، حروف را به صورت مداوم بنویسند. علاوه بر این، نحوهی جسبیدن یا نچسبیدن حروف به یکدیگر را نیز باید به کودکان آموزش داد.
در آموزش نوشتن شکل حروف، استفاده از کاغذ خطدار بسیار مفید است. همچنین میتوان راهنماییهای بصری مختلفی را در اختیار کودکان قرار داد: استفاده از پیکانها و فلشها برای نشان دادن جهت حرکت مداد، نقطه برای نقاط شروع نوشتن، حروف نقطهچین برای پر کردن و غیره. فعالیت جالب دیگری که میتوان انجام داد هوانویسی است. از کودک بخواهید با انگشت اشارهاش در هوا حروف و کلمات مختلف را بنویسد.
به خصوص دربارهی حروفی که خیلی به هم شباهت دارند، خوب است که مستقیماً تفاوت شکل آنها و همچنین شیوهی نوشتنشان آموزش داده شود. با تمرین بیشتر، کودک الگوی حرکتی بدنش هنگام نوشتن حروف را حفظ میکند و فرآیند نوشتن برایش اتوماتیک میشود. اگر دوست دارید دربارهی مهارتهای زیربنایی برای خوشخطی کودکان بیشتر بخوانید، به این مقاله سر بزنید: نکاتی برای بهبود دستخط کودکان
خوانایی دستخط
یکی از عوامل مهم در خوانایی خط کودک، فاصلهی بین کلمات است. میتوانید کودک را تشویق کنید از انگشتانش برای اندازهگیری فاصلهی کلمات استفاده کند: بعد از نوشتن هر کلمه، انگشت اشارهاش را در انتهای آن بگذارد و بعد، دقیقاً آنجا که انگشتش تمام شد، شروع به نوشتن کلمهی جدید کند.
سرعت نوشتن
اگر کودکان شیوهی درست گرفتن مداد را بلد باشند و در شناخت شکل حروف نیز مشکلی نداشته باشند، احتمالاً مشکل سرعت نوشتن کودکان نیز حل میشود. یکی از عوامل مهمی که تاثیر زیادی بر سرعت نوشتن دارد، میزان فشار مداد بر روی کاغذ است. کودک نباید مداد را در حین نوشتن بیش از حد روی کاغذ فشار دهد زیرا انجام این کار میتواند منجر به خستگی و کاهش بسیار زیاد سرعت نوشتن شود. از سوی دیگر، فشار ناکافی مداد بر روی کاغذ نیز میتواند نشانهی ضعف عضلات یا شیوهی نامناسب مداد گرفتن باشد. برای یادگیری میزان فشار، دانشآموزان را تشویق کنید تا نوشتن با ابزارهای مختلف (ماژیک، مدادهای کوتاه و بلند، مداد رنگی، گچ و….) را تجربه کنند.
برنامههای درسی کودکان همیشه شلوغ است و اولویتهای آموزشی بیشمار هستند. با این حال، تنها با چند دقیقه در روز، میتوان مهارتهای نوشتن با مداد و دستنویسی را به دانشآموزان یاد داد و نتایج مثبت زیاد این کار بر روی سواد خواندن و نوشتن آنها را مشاهده کرد.
ترجمه (همراه با تغییر و تعدیل) از مقالهی How to Teach Handwriting—and Why It Matters
نوشتهی بروک مکنزی
2 جولای 2019
نکاتی برای بهبود دستخط کودکان
یکی از رایجترین شکایتهایی که من بهعنوان کاردرمانگر و بازرس مدرسه در طول 13 سال گذشته دریافت کردهام، مربوط به مشکلات دستخط کودکان است. چرا این مسئله اینقدر شایع است؟
یکی از دلایل این است که بچه ها معمولاً مشغول کار با رایانه یا دستگاههای دیگر هستند. روز به روز، ابزارهای دیجیتالی بیشتر و بیشتری در دسترس هستند: موبایلها، بازیهای ویدیویی، و انواع و اقسام چیزهای دیگر. در نتیجه، بچهها کمتر در معرض کارهایی همچون نوشتن با مداد، ساخت کاردستی و فعالیتهای مرتبط دیگری قرار بگیرند که بعضی مهارتهای اساسی را در آنها تقویت میکنند. این مهارتهای اساسی، از جمله کشیدن اشکال، مهارت توجه به اندازهها و خطوط، پیشنیاز داشتن دستخط خوب هستند.
چرا دستخط برای کودکان چالشی است؟
مهارتهای اساسی بسیاری وجود دارد که میتواند بر دستخط کودک و خوانایی آن تأثیرگذار باشد. از جملهی این مهارتها میتوان به این موارد اشاره کرد:
- مهارتهای حرکتی درشت (قدرت و هماهنگی کل بدن)
- مهارتهای حرکتی ظریف (قدرت و هماهنگی عضلات کوچک دستها)
- توجه (توانایی توجه و پردازش اطلاعاتی خاص در یک محیط و در عین حال، فیلتر کردن بقیهی اجزا و اطلاعات محیط)
- پردازش حسی (چگونگی پردازش و یکپارچهسازی اطلاعات دریافتشده از حواس توسط مغز)
- و مهارتهای حرکتی دیداری (توانایی دریافت تصاویر/اطلاعات بصری و تبدیل آن به یک عمل حرکتی دقیق)
چیزی که مهم است این است که قبل از استفاده از راهکارهایی که در ادامه توضیح میدهیم، نکات زیر را به خاطر بسپارید:
- مشکل کودکان با دستخط و مداد دست گرفتن ممکن است نتیجهی ترکیبی از مشکلات مؤلفههای مهارتی باشد (مثلاً، پردازش حسی و مهارتهای حرکتی ظریف) بنابراین، بهتر است قبل از اینکه مستقیماً روی بهبود دستخط او تمرکز کنید، به او کمک کنید تا در این مؤلفههای پایهای مهارت کسب کند.
- تا حد امکان در انتخاب فعالیتها به کودکان قدرت انتخاب و مدیریت اوضاع را بدهید. یعنی:
- به جای اینکه خودتان فرض بگیرید کودک در کدام مهارت مشکل دارد، از او مستقیم بپرسید که چه بخشهایی از فرآیند نوشتن با مداد و کاغذ برای او دشوار است. اینطوری، کودک مسئولیت و مدیریت فرآیند بهبود مهارتهایش را برعهده میگیرد.
- در انتخاب ابزارهای مورد نیاز برای نوشتن از کودک کمک بگیرید. بگذارید خود کودک رنگ مداد، مدل راحتنویس انگشتی و… را انتخاب کند.
- در موقعیت مناسب، وقتی که کودکان آرام و قرار دارند، از راهکارهایی که در پایین معرفی کردهایم استفاده کنید.
- بهترین زمان برای شروع استفاده از این راهکارها، در دوران مهدکودک و پیش دبستان است. اگر کودک پیشدبستان علاقهای برای نوشتن یا نقاشی از خود بروز داد، از راهکارهای زیر استفاده کنید تا به پرورش مهارتهای اساسی در آنها کمک کنید. این مهارتها هم به نقاشی و هم، متعاقباً، به دستخط آنها کمک میکند. همچین میتوانید به راهکارهای معرفیشده در این مقاله رجوع کنید: چگونه با مداد نوشتن را به کودکان آموزش دهیم (و چرا خط کودک مهم است)
راهکارهایی برای پرورش مهارتهای اساسی پیشنیاز دستخط در کودکان
این فهرست راهکارها بر اساس حوزهی مهارتی تقسیم شده است:
- مهارتهای حرکتی درشت: زیرپایی
زیرپایی شیئی است که که زیر پای کودک قرار میگیرد تا پاهای او آویزان نباشد. زیرپایی به کودک کمک میکند هنگام نوشتن، بدن خود را بهتر حس کند و تمرکز بیشتری روی آن داشته باشد.
شما میتوانید از وسایلی مانند جعبهی چوبی یا مقوایی به عنوان زیرپایی استفاده کنید.
- مهارتهای حرکتی دیداری: اسکن چشمی
این تمرین به تقویت عضلات چشم کمک میکند. تقویت عضلات چشم مهم است زیرا عضلات چشم به کودک کمک میکند تا حروف را روی خط مستقیم بنویسد و فاصله بین کلمات را رعایت کند. به این تمرین ساکاد هم میگویند. در این تمرین، چشمها به سرعت از این طرف به طرف دیگر حرکت میکنند: مهارتی که در خواندن نیز به کودکان کمک میکند. اما چطور میتوان تمرین اسکن چشمی را انجام داد؟
- دوتا چوببستنی آماده کنید. روی اولی یک تصویر بچسبانید (مثلاً یک ضربدر) و روی دومی یک تصویر دیگر (مثلاً یک شکلک)
- از کودک بخواهید سر خود را صاف نگه دارد و فقط طبق گفتهی شما، چشمانش را حرکت بدهد.
- به کودک بگویید به ضربدر نگاه کند.
- حالا به او بگویید به شکلک نگاه کند.
- این کار را پنج بار تکرار کنید.
- مهارتهای حرکتی ظریف: مداد و خودکارهای نرم
خودکارها و مدادهایی که نیازی به «فشار محکم» روی کاغذ ندارند، گزینهی بهتری برای کودکان هستند. وقتی کودکان نیروی کمتری صرف خارج کردن جوهر از خودکار بکنند، بهتر میتوانند روی مهارتهای حرکتی ظریف متمرکز شوند.
- توجه: زمانسنج
هر فرد به طور متوسط باید به ازای هر یک سالی که از عمرش گذشته، حداقل یک دقیقه بتواند در جای خود بنشیند. این یعنی کودکی که 8 ساله است، باید بتواند حداقل هشت دقیقه بنشیند و بنویسد. از کودک بخواهید تایمری را برای مدتزمانی که باید سر جای خود بنشیند، تنظیم کند. وقتی کودک بداند که دقیقاً چقدر لازم است که سر جایش باشد، مخصوصاً زمانی که مشغول انجام دادن کاری چالشبرانگیز است، بهتر میتواند بر روی کار خود تمرکز کند.
- پردازش حسی: راحتنویسها
شما میتوانید از ابزارهای مختلفی استفاده کنید که به کودکان کمک میکنند وجود مداد در دست خود را بهتر حس کنند.
- راحتنویس برجسته: برای کودکانی که دوست دارند اشیاء مختلف را در محیط لمس کنند، راحتنویسهایی که روی خود برجستگیهایی دارند عالی هستند. آیا کودک شما هنگام نوشتن فشار زیادی به مداد وارد میکند؟ راحتنویسهای برجسته ورودی لمسی کافی را در اختیار مغز کودک قرار میدهند و از این طریق، کودک کمتر احساس نیاز میکند تا با دست خود به مداد فشار بیاورد.
- راحتنویس سنگین: این ابزار از طریق وزن سنگین خود باعث آگاهی حسی عمقی در کودک میشود؛ یعنی کودک نسبت به جایگاه و حرکت دست خود در فضای اطراف آگاهی به دست میآورد. همچنین، با قرار دادن راحتنویس در نزدیک نوک مداد، امکان قرارگیری بهینه دست را نیز فراهم میکنید.
شما حتی میتواند خودتان با استفاده از فوم و کش، راحتنویسی برای کودک خود درست کنید.
ترجمه مقالهی Tips to Help Students With Their Handwriting از سایت Edutopia
نویسنده: لورن بروکنر
13 ژانویه 2023